کارگردان فیلم سینمایی «امتحان» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من برای ساخت ۲ فیلم قبلی ام تمامی زندگی و سرمایه ام را گذاشته ام اما به دلیل اینکه این فیلم ها اکران نشد و من نتوانستم سرمایه اولیه ام را به دست بیاورم این روزها زندگی و امرار معاشم به شدت با مشکل مواجه شده و دیگر اصلاً فرصتی برای فکر کردن به سینما ندارم.

وی با بیان اینکه این روزها تولید فیلم در سینمای ایران یک ریسک و اشتباه بزرگ محسوب می شود اظهار داشت: شاید تنها تعداد اندکی از آثار سینمایی باشند که بعد از تولید می توانند به سود دست پیدا کنند و متأسفانه اغلب تولیدات سینمای ایران با شکست مواجه شده و به همین دلیل هم اغلب تهیه کنندگان چندان تمایلی برای تولید فیلم های جدید ندارند؛ وضعیت سینمای کودک هم که کاملاً مشخص است و متآسفانه این گونه سینمایی بسیار مهم اصلاً در سینمای کشور ما جایی ندارد.

رفایی خاطرنشان کرد: من در حال حاضر دو فیلم سینمایی «فرمول ۱۳» و «چتر سبز» را آماده اکران دارم اما متأسفانه برای نمایش این آثار به من سالن نمی دهند؛ شورای صنفی نمایش هم که تنها برای زمان اکران فیلم ها نوبت تعیین می کند و رسماً هیچ گونه دخالتی برای گرفتن سالن ها ندارد و همین باعث می شود که این روزها بسیاری از اهالی سینما با بلاتکلیفی روبرو شوند.

این فیلمساز در پاسخ به این سوأل که آیا سازمان سینمایی یا شورای راهبردی سینمای کودک می تواند با اندیشیدن تدبیری این وضع را تغییر دهد گفت: متأسفانه سینماداران در حال حاضر هم از این گلایه دارند که سالن های سینما ۱۰۰ درصد آزادسازی نشده اند و خواهان آزادسازی کامل سالن های سینما هستند از این رو من فکر نمی کنم دخالت مستقیم نهادهای دولتی بتواند چاره ای برای اکران تعداد کثیری از فیلم های پشت در مانده برای نمایش کند.

کارگردان فیلم سینمایی «خانه امن است» در بخش دیگری از این گفتگو تصریح کرد: برخی از دست اندکاران سینمای کودک و مدیران دولتی متأسفانه گاهاً با برخی اظهارنظرها که بسیار سطحی به نظر می رسد می گویند که بهتر است مانند گروه سینمایی «هنر و تجربه» گروهی نیز برای اکران فیلم های کودک و نوجوان تأسیس شود در صورتی که این فکر غیرعقلایی است چرا که فیلم های سینمای کودک و نوجوان مانند سایر تولیدات عادی سینمایی هزینه بردار هستند و مثلاً برای فیلم ها مبلغی بالای ۹۰۰ میلیون تومان هزینه تولید می شود و فروش اندک فیلم ها در یکی دو سالن سینمایی نمی تواند دردی را از سازندگان آثار سینمایی کودک دوا کند و بهتر است مسئولان تدبیر بهتری برای این امر بیندیشند.

وی تأکید کرد: مشکل اصلی سینمای ایران بیش از هرچیز دیگر که در ظاهر وجود دارد مشکلات زیرساختی است؛ به عنوان نمونه ما به شدت از تعداد کم سالن های سینما در کشور رنج می بریم و متأسفانه علیرغم همه شعارهایی که برای احداث سالن های سینما داده می شود ما شاهد تأسیس اندک سالنی در سطح کشور نیستیم و از سوی دیگر سینماداران هم از وضعیت آشفته سینما سوء استفاده کرده و در حال یکه تازی هستند.

رفایی در ادامه این گفتگو متذکر شد: ما در حالی در سینمای کشورمان صاحب سینما شده ایم که فرهنگ سینما در کشور ما وجود ندارد؛ ما جوایز زیادی از جشنواره های جهانی برای آثار وطنی مان دریافت می کنیم اما نه سالن کافی در کشور داریم و نه تولید درست و نه برنامه ریزی هدفمند و نه مسئولان با دغدغه ای که بخواهند تدبیر جدی برای وضعیت سینمای کشور داشته باشند.

این کارگردان فعال سینمای کودک و نوجوان تأکید کرد: از مدت ها قبل فیلمنامه ای با عنوان «موتور سیکلت» را آماده دارم که در ژانر اجتماعی است و حال و هوای انسانی دارد و بیش از هرچیز به رفتارهای افراد جامعه و خانواده ها با یکدیگر می پردازد و نگاهی جدی و آسیب شناسانه نسبت به معضلات و مشکلات روز جامعه دارد که قطعاً برای عموم افراد جامعه خالی از جذابیت نخواهد بود اما متأسفانه شرایط برای تولید این فیلم فراهم نیست و امیدی هم به تولید فیلم جدید ندارم.